تصاویر قدیمی زاوشت

قریب به  پنجاه سال است که کوره آجرپزی در قسمت شمال شرق زاوشت دایر بوده که نه مالکش زاوشتی بوده ونه اراضی آن متعلق به زاوشت،بلکه نزدیکی به زاوشت موجب حضور ایشان درآن گردید، وعده ایی از بزرگسالان کنونی جوانیشان را در تابستان با کار طاقت فرسا درآنجا گذرانده اند .هرچند اندک زمانی بخاطر تکنولوژی جدید درهای آن درتابستان برای جوانان وحتی کودکان بسته شد ولی اکنون نیز کما فی السابق در تابستان کودکان ،نوجوان وبزرگسالان عمرشان را در تابستان درآنجا می گذرانند.کوره آجر پزی روزهای پرشکوهی داشته است.وچون قصرزلیخایش باشکوه.میداندارانی از روشت بزرگ ،زاوشت وحتی خانواده هایی از کردستان تابستانها در انجا اقامت مینمودند وهر میدانداری چندین شاگرد قالبدار دم داشت که همین شاگردان بودند که آجر منطقه را تامین میکردند. کار طاقت فرسا از ساعت ۵ صبح شروع میشد وتا ۹ شب ادامه می یافت البته جهت خوردن ناشتا وناهار وعصرانه کارتعطیل میشد.عدهایی شب را نیز در منزلهایی درآنجا سپری مینمودند . کمتر جوان زاوشتی یافت شود  که چند صباحی درکوره آجرپزی کارنکرده باشد .عده ایی درآنجا بازنشسته شده اند وعده ایی بخاطر اینکه عمرشان بدون بیمه درآنجا طی شده است نفرین بر کارفرمایش میکنند . گروهی آنجا را همچون دریاچه ارومیه عامل عقب ماندگی زاوشت میدانند که جوانانش بهترین ایام  زندگی  را در کارهای سنگینش گذرانداند.اما جماعتی نیز کارگاه آجرپزی را نوعی نعمت میدانستند که جلوی بیکاری فصلی را میگرفت .گویا در همین کارگاه آجرپزی عده ایی از کارمندان زاوشت که اکنون در پستهای مهم دولتی هستند روزگار جوا نیشان رامشغول بکاربودند .دراینکه این کارگاه نقمت بوده است یا نعمت بسته به نظر کسانی است که درآنجا مشغول بوده اند.

تهیه خشت محلی یا قورسا۱۳۵۵ (هرسه رخت از جهان بربسته اند)

کارگاه آجرپزی زاوشت ۱۳۶۵

سال۱۳۶۳ کارگاه آجرپزی زاوشت

کوره آجرپزی زاوشت سال ۱۳۵۷

مرحوم غلامحسین که بیشتر عمرش را در کارگاه آجرپزی گذاشت وطرفداران خاص خود در زاوشت را داشت